Broda p. Knapika stale rośnie, tym niemniej mgr Mycielski założył się, że do końca stycznia osiągnie tę samą długość — i to ze startu zatrzymanego, tj. ogolonego.

Mróz ściska, czemu winien na pewno p. mgr Przasnyski.

Pani magazynierka Halinka stwierdziła niedawno, ze p. mgr Olejniczak daje się namówić. Gubimy się w domysłach.

Z zapartym tchem oczekujemy rozpoczęcia w IBJ Pierwszego Europejskiego Sympozjum Fizyki Promieni Kosmicznych. Nie jesteśmy pewni, czy wydamy z tej okazji angielską wersję językową "Spina", ale będziemy w stanie zorganizować imprezę towarzyszącą: I Europejskie Sympozjum Promieni Komicznych.

Pani Gosia Hofman stwierdziła, że wszędzie dobrze, ale na kolanach u p. Knapika najlepiej.

(...) Chodziły słuchy bowiem, że w gmachu onym szaleńców-straceńców dwu siedzi; takoż i często dało się słyszeć wołanie głosem wielkim: "Jezus Maria, generator gore!" albo "Co u diabła z tym zasilaczem?" i temu podobne. Takoż i często dało się widzieć kłęby dymu wielkie, czuć swąd jakoby ciała palonego. (...)

Czasem też trzeci ich odwiedzał, wyższego widać wtajemniczenia, brodaty bowiem i magystrem przez nich zwany. A mieli u siebie ponoć beczkę żelazną wielką, z wodą zgniłą na dnie. (...)

(...) Onże często takoż dym różnymi miejscami wypuszczał, ci zaś z dymu tego wróżyli: "Zetwuen" — mówili gdy dym był czarny, smolisty i cuchnący, "Genera Torim Pulsów" — gdy mlecznojasny i cuchnący, "Pepi Kowyza Silacz" — gdy słał się nisko nad podłogą i w szpary wszystkie wsiąkał.

(...) Oni też z onym i cieleśnie obcowali, nierzadko dotknąwszy jakiej obnażonej części jego; lubieżnym dreszczem wstrząsani, wołali: "Znowu Na Pięcie!" (...)

Kiedy już wszeteczności zakończyli, opuścili gmach rzeczony w pośpiechu wielkim, spluwając za siebie, aby potem w wiosce Cyrhlą zwanej trzy tygodnie na modłach, rozmyślaniu i pokucie spędzić, zanim światu sądzone było ich znów zobaczyć.

Nie tak szybko, upłynie jeszcze niemal półtora roku...

Pan Przasnyski ujawnił, że jest człowiekiem wszechstronnie utalentowanym: potrafi bardzo dobrze udawać echo na korytarzu. Pan Pachała natomiast specjalizuje się w szczekaniu. (...) Wolimy się od pewnego czasu zamykać w pokoju.

Wprowadzone zostały czwartkowe, nieobowiązkowe seminaria wielkopękowe. Jednym z założeń jest, że prelegent musi niekoniecznie rozumieć to co referuje. Jak dotąd prelegenci chętnie korzystają z tego udogodnienia.